Kaart (cartografie) - Trondheim

Trondheim (spreek uit als trônheim) is een stad in de Noorse provincie Trøndelag. Met 198 219 inwoners (2019) is het de derde stad van Noorwegen. Trondheim is gelegen aan de Trondheimfjord. De veerdienst Hurtigruten meert aan in de haven van de stad.

De plaatsen Byneset, Langørjan, Leinstrand, Ringvol, Spongdal, Strinda en Trolla, veelal eerder zelfstandige gemeenten, maken deel uit van de gemeente. De gemeente werd in 2020 uitgebreid met de gemeente Klæbu.

Uit de in deze streek gevonden rotstekeningen blijkt dat er al duizenden jaren sprake is van menselijke bewoning in dit gebied. In vroegere tijden werden de koningen van Noorwegen tot koning uitgeroepen bij Øretinget in Trondheim. Op deze plaats, bij de monding van de Nidelva, vond de vergadering van alle vrije mannen plaats. Harald I Haarfagre (Veelhaar/Mooihaar) (865-933) werd hier tot koning uitgeroepen, evenals zijn zoon Haakon de Goede.

Trondheim werd door de Vikingkoning Olav Tryggvason in 997 na Chr. Kaupangen (= handelsplaats) genoemd. Kort daarna werd de naam Nidaros. In het begin werd het vaak gebruikt als de zetel van de koning, en daarom de hoofdstad van Noorwegen (tot 1217).

Leif Eriksson leefde rond 1100 in Trondheim als militair vazal (Oudnoords: Hird-man) van koning Olav. Een standbeeld van Leif, een cadeau van de "Leif Ericson Society" in Seattle, staat aan de zee, vlak bij het oude douanekantoor, de aanlegplaats van de cruiseschepen en het nieuwe zwembad. Het standbeeld is een replica, het origineel staat in de haven van Seattle.

Trondheim ligt aan de monding van de Nidelva, beschermd gelegen met uitstekende havencondities. De rivier was in de Middeleeuwen diep genoeg voor scheepvaart. Een modderlawine maakte de rivier minder bevaarbaar en verwoestte een deel van de haven in het midden van de 17e eeuw.

De grote veldslag van Kalvskinnet vond hier plaats in 1179, waarbij koning Sverre Sigurdsson en zijn Birkebeiner strijders zijn rivaal voor de troon Erling Skakke versloeg.

De stad was de zetel van het (katholieke) Aartsbisdom van Noorwegen vanaf 1152. Door de komst van het Lutheranisme in 1537, moest de laatste Aartsbisschop, Olav Engelbrektsson, de stad ontvluchten. Hiermee kwam tevens een eind aan het belang van Trondheim als het bedevaartsoord voor monniken, dat de stad vanaf de kerstening door St. Olav rond het jaar 1000 geweest was.

De stad is verschillende malen getroffen door grote branden. Omdat het een stad was van vele houten gebouwen, veroorzaakten de meeste branden grote schade. Grote branden verwoestten grote delen van de stad in 1598, 1651, 1681, 1708, 1717 (twee branden in dat jaar), 1742, 1788, 1841 en 1842. De brand van 1651 verwoestte 90% van alle gebouwen in de stad. De brand van 1681 leidde tot een bijna totale reconstructie van de stad onder Generaal Johan Caspar von Cicignon uit Luxemburg. Brede straten zoals de Munkegaten werden toen aangelegd, zonder dat daarbij gekeken werd naar eigendomsrechten, om te dienen als buffer bij volgende branden. Dit gaf de toenmalige stad met ongeveer 8000 inwoners een zekere flair.

Na het vredesverdrag van Roskilde van 26 februari 1658 werd Trondheim (samen met de rest van Trøndelag) voor een korte periode Zweeds gebied; het gebied werd na 10 maanden terugveroverd. Het conflict werd definitief beslist door het Vredesverdrag van Kopenhagen van 27 mei 1660.